Presidenti i Turqisë Rexhep Tajip Erdogan nuk është budalla. Ai e kupton hallin e thellë në të cilin ndodhet. Bixhozi i tij i normave të interesit dështoi; Turqia është pothuajse e falimentuar. Inflacioni i afrohet 100 për qind dhe monedha e Turqisë është në rënie të lirë. Turqit janë të pakënaqur. Ndërkohë, zgjedhjet afrohen. Për vite me radhë, zgjedhje të tilla nuk kishin rëndësi. Udhëheqësit e opozitës në Turqi janë dembelë, jokarizmatikë ose në burg. Erdogan kontrolloi mjaft mire median dhe mekanizmat saqë mund t’i shtynte gjërat në rrugën e tij pa shumë pyetje, të paktën nga brenda Turqisë.
Kjo ndryshoi në vitin 2019. Partia Popullore Republikane e opozitës fitoi ngushtë zgjedhjet komunale në Stamboll dhe Ankara. Rezultatet tronditën Erdoganin, i cili urdhëroi një përfundim në Stamboll. Tre muaj më vonë, kandidati i opozitës Ekrem Imamoglu e rriti diferencën e tij të fitores në pothuajse 10 për qind, një rezultat tepër i madh që edhe makineria e Erdoganit të shkrepte. Të shtyrë poshtë dhe të keqtrajtuar, turqit ishin mjaftuar. Ndërsa Turqia po i afrohet njëqindvjetorit të saj simbolikisht të rëndësishëm vitin e ardhshëm dhe shkon drejt zgjedhjeve parlamentare dhe presidenciale, Erdogan është i shqetësuar. Ai e di se në rrethana normale, ai nuk mund të fitojë.
Erdogan nuk është demokrat. Dikur i pëlqente në mënyrë cinike demokracia si një tramvaj: e hipte aq larg sa të mundej dhe më pas tërhiqej. Megjithatë, fuqia e tij ka kufij. Ai ka nevojë për një justifikim ose për të shtyrë zgjedhjet ose për të shpërqendruar turqit me nacionalizëm. Një konflikt me Greqinë kontrollon të dyja kutitë.
Megjithatë, Erdogan nuk është budalla. Pasi Vladimir Putin u zhyt në Ukrainë, ai duhet të vërë në dyshim gatishmërinë e Turqisë. Në fund të fundit, pas grushtit të shtetit “Reichstag Fire” të vitit 2016, Erdogan spastroi ushtrinë. Forcat speciale turke mund të luftojnë armenët në Nagorno-Karabakh ose të sulmojnë kurdët dhe jezidët në Siri dhe Irak me dronë dhe luftëtarë F-16, por lufta kundër një anëtari të NATO-s është një çështje krejtësisht tjetër. Ushtria e Greqisë mund të jetë vetëm një e katërta e madhësisë së ushtrisë së Turqisë, por morali është më i lartë dhe grekët nuk janë përhapur aq të hollë.
The National Interest
